In 1987 besprak de Nederlandse Juristen-Vereniging de noodzaak van wettelijke maatregelen om de aansprakelijkheid van vrije beroepsbeoefenaars te beperken. Sinds 1 januari 1986 geldt er al een verzekeringsplicht voor advocaten, maar voor andere beroepen, zoals accountants, bestond er toen nog geen verplichte verzekering. Voor notarissen was het al duidelijk dat zij zich goed moesten verzekeren tegen beroepsaansprakelijkheid, maar ook hier ontbrak een wettelijke verplichting.
In die tijd waren er slechts vijf beroepen die echt van belang waren in aansprakelijkheidskwesties: artsen, notarissen, advocaten, accountants en architecten. Tussen 1976 en 1980 waren er 22 bekende uitspraken over beroepsaansprakelijkheid. In de daaropvolgende vijf jaar steeg dit aantal naar 47 uitspraken, wat wijst op een duidelijke toename van claims.
In de afgelopen veertig jaar is er veel veranderd. Het aantal beroepsaansprakelijkheidsclaims is sterk gestegen, net als het aantal verzekerbare beroepen, dat nu uit 223 verschillende soorten bestaat, inclusief subcategorieën.
Verzekeringen via provinciale verzekeraars en volmachten
De meeste beroepsaansprakelijkheidsverzekeringen worden afgesloten bij provinciale verzekeraars of via volmachten. In vergelijking met bedrijfsaansprakelijkheidsverzekeringen is het aandeel van beroepsaansprakelijkheidsverzekeringen op de beurs relatief klein.
Beroepen als beursrisico
Bepaalde beroepsgroepen kiezen voor een beroepsaansprakelijkheidsverzekering via de beurs vanwege hun hoge omzet of de complexiteit van hun werkzaamheden. Nederland heeft sterke expertise in technologie en engineering, wat ertoe leidt dat bedrijven in deze sectoren vaak kiezen voor verzekeringen via de beurs. Denk aan IT-bedrijven, softwareontwikkelaars en ingenieurs die werken aan complexe industriële processen.
Ook grotere adviesbureaus, zoals milieuadviesbureaus, financieel adviseurs voor fusies en overnames, detacheringsbureaus, en bedrijven die actief zijn in offshore olie en gas of windenergie, kunnen vaak niet terecht bij provinciale verzekeraars. Voor deze bedrijven is een beursverzekering meer geschikt.
Financiële instellingen
Financiële instellingen, zoals vermogensbeheerders en investeringsmaatschappijen die onder toezicht staan van de Autoriteit Financiële Markten (AFM), kunnen doorgaans niet worden geaccepteerd via volmachten. De risico’s in deze sector zijn namelijk te specifiek en groot. Hiervoor hebben verzekeraars speciale acceptatieafdelingen. Niet alle verzekeraars bieden beroepsaansprakelijkheidsverzekeringen aan voor financiële instellingen. SUREbusiness ziet echter kansen om deze risico’s via gespecialiseerde verzekeraars op de beurs te verzekeren.
